ముగ్దమైన మది మందిరంలోంచి నేనూ నాకై ఆలోచిస్తున్నా,
అన్ని దారుల్లోంచి నా ఉనికిని నే వీక్షిస్తున్నా,
నిన్నటి నేడు లోంచి, నా రేపుకై వేచి చూస్తున్నా,
పూ రేకుల మాటున దాగిఉన్న నీటి బిందువులా.. నీ మౌనం నన్ను శిలను చేసింది...
ఆవిరిలా కరిగిపోక, ఈ శిలపై కరుణ చూపు.
తుమ్మెదనై నీ చెంత చేరిపోతాను...